Οι σχέσεις μαθηματικών και τεχνών προσεγγίζονται και αναλύονται από διαφορετικές οπτικές, καθεμιά από τις οποίες τονίζει διαφορετικές όψεις και αναδεικνύει διαφορετικά χαρακτηριστικά και των μαθηματικών ή και των τεχνών, ως κοινωνικών πρακτικών. Με το δεδομένο αυτό επισημαίνονται κοινά πεδία μαθηματικών και τεχνών και κατά συνέπεια δημιουργικές αλληλεπιδράσεις, οι οποίες στην ιστορική τους διαδρομή συνέβαλαν στην ανάπτυξη μαθηματικών θεωριών, αλλά και στη δημιουργία καλλιτεχνικών ρευμάτων. Η αξιοποίηση, όμως, των σχέσεων μαθηματικών και τεχνών για τον εμπλουτισμό του περιεχομένου ή και των διδακτικών πρακτικών στο σχολείο, δεν είναι απλά ζήτημα τεχνικών διευθετήσεων του αναλυτικού προγράμματος, υιοθέτησης σχετικών διαθεματικών οπτικών στη διδασκαλία ή τροποποίησης των εκπαιδευτικών μεθόδων. Οι διαφορές των περιεχομένων και των καθιερωμένων πρακτικών, τόσο της παραγωγής της μαθηματικής γνώσης, όσο και της δημιουργίας των καλλιτεχνικών έργων καθιστούν προβληματικό τον εντοπισμό των κοινών τους τόπων και αμφιλεγόμενες τις δυνατότητες παιδαγωγικής αξιοποίησης των διαπιστωμένων σχέσεων μαθηματικών και τεχνών. Το ζήτημα αυτό επισημαίνεται και σχολιάζεται στη συζήτηση αυτή.