σχολική χρονιά που ξεκινάει σήμερα είναι αναμφίβολα η δυσκολότερη εδώ και πολλές δεκαετίες. Οι εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις της πολιτικής ηγεσίας, οι κακώς εννοούμενες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, η ανεπάρκεια πολλών εκπαιδευτικών λειτουργών, η εκ του πονηρού στόχευση των δασκάλων και των καθηγητών ως ευνομούμενης κοινωνικής ομάδας και η γνήσια ελληνική συμπεριφορά που αρέσκεται να μέμφεται όσους δεν μπορεί να προσομοιάσει, έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα πρέπει να λειτουργήσουν όλοι οι συμμετέχοντες στην εκπαιδευτική κοινότητα.

Έχω ξαναγράψει πολλές φορές ότι όταν μια κοινωνία δε σέβεται τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς και συμπεριφέρεται στην παιδεία της με λογιστικούς όρους, δε μπορεί αλλά και δε δικαιούται να έχει κανένα ευοίωνο μέλλον.

Η διχόνοια που εντέχνως έχει διασπειρεί μεταξύ των κοινωνικών ομάδων από τις πολιτικές ηγεσίες έχει ως αποτέλεσμα ο εκπαιδευτικός των 700 ευρώ στα Αντικύθηρα να θεωρείται ως προνομιούχος Έλληνας πολίτης που θα πρέπει να πληρώσει τα εγκληματικά λάθη των ανεπαρκών πολιτικών ταγών αυτού του τόπου.

Ο εκπαιδευτικός των 700 ευρώ το μήνα που παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα κάθε μέρα στους δρόμους όλης της Ελλάδας για να φτάσει στα πιο απομακρυσμένα σχολεία της επικράτειας έχει εντέχνως στοχοποιηθεί ως ο υπαίτιος για όλα τα δεινά της Ελληνικής κοινωνίας από εκείνους που αντί να σκύβουν το κεφάλι ζητώντας συγνώμη, τολμάνε να αρθρώνουν πολιτικό λόγο.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά αλλά θεωρώ ότι είναι μάταιο καθώς οι αποφάσεις είναι ειλημμένες.